Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Recte dicis; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Haec dicuntur inconstantissime.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. An tu me de L. Cur iustitia laudatur? Rationis enim perfectio est virtus;

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Bork Ut pulsi recurrant? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nos commodius agimus.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Bork Cur iustitia laudatur? Praeclare hoc quidem.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Primum divisit ineleganter; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ita prorsus, inquam;

Prioris generis est docilitas, memoria; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Omnis enim est natura diligens sui. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?